Schuim

Heeft het zin om boos te worden? Gisteren postte ik drie tweets over corruptie en de defensie-industrie (zie hier 1 en 2) en bij de laatste van de drie ging het over een Spaanse overheidsdienst om wapenexporten te promoten. Ik las dat Trump militairen wil verschonen van nare oorlgosmisdaden. Mijn vriendin heeft het erover gehad me de keuken te jagen, omdat Thierry vindt dat daar haar plaats is, zo schreef hij in een Amerikaans conservatief tijdschrift van een redacteur die het sinds Charlotsville gehad heeft met Trump. Hoewel het koken vandaag bijna in het honderd liep. Vader kok had een extraatje. Daardoor tijd te kort. Twijfelde of hij wel moest gaan fetsen deed het toch. Pillen werden vergeten. Wel een oude man gezien van 94 jaar oud die niet meer wist wie ik was. “Goed om je te zien,” zei ik hem wel twee keer en meende het. Jaren geleden hielp hij me figuurlijk een plek te vinden in Amsterdam. Nee boos worden heeft geen zin. Organiseer je. Om je te organiseren heb je energie nodig.  En die heb ik niet; hoe moeilijk te geloven ook. Goed laat anderen zich organiseren voor een Europa zonder VS, voor een Europa zonder miezerige mannetjes, voor een Europa waar corruptie in het groot en belastingontwijking ook wordt aangepakt, voor een Europa dat werk maakt van klimaatbeleid, opvang van vluchtelingen, een solidair internationaal beleid ontwikkeld etc. En ik ga niet weer klagen dat er geen internationalistische linkse partij is waarop ik kan stemmen. Het wordt wat het dichtst bij me staat (al is dat best ver weg) en echt ik heb ze binnen mijn bandbreedte allemaal bekeken tot de PvdA aan toe. Afgelopen week schreef ik dat ik één keer mocht mopperen. In mijn hoofd  zat al het volgende mopperzaakje, opgespaard voor deze week, maar ik heb besloten daar maar langs te peddelen; of liever er omheen te sturen met mijn nieuwe stuur. In het begin van het duin waren mensen bezig met een bordje bij het fietspad. Erop stond een tekst die waarschuwde voor gladheid. Of ze hem aan het weghalen waren of juist aan het plaatsen weet ik niet. Ik nam het eerste aan, maar het nieuwe fietspad bij Duin en Kruidberg is een beetje glad.  Het strand was wit van het schuim. Hans Adema, Strand- en zeespecialist zegt: “Het zijn restanten van een eencellig organisme, Phaeocystis genaamd. Ze behoren tot de Haptophyta, eencelligen met bladgroen en daardoor worden ze tot de algen gerekend.” Het strand was er mooi door.

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier.