Een hoogstandje. Dat is het. Knap om via Timmermans
rechts en extreem-rechts (die op hun beurt steun kregen van Jeroen
Pauw), een klap in het gezicht te geven. Misschien moeten ze hun
reclame bureau en communicatieafdeling uitlenen aan een Engelse
zusterpartij.
In mijn stemlokaal klonk harde, vrolijke en dansbare
muziek. Swingend kwam ik mijn hokje uit. "Zie je wel,"
zei de vrouw achter de tafel, "het maakt vrolijk."
Dat dit wel nodig was bij deze verkiezingen antwoordde ik, want met
lichte tegenzin stemde ik op wat ik als de beste keuze beoordeelde,
een vrouw van de goede kleur die naar verluid goed kan biljarten.
Vanmorgen was ik al opgewekter. Een artikel
over de visie op de Europese Defensie van Groen die een ethisch,
efficiënt en rationalistisch Europees leger voorstaan, maakte dat ik
vond dat ik goed had gestemd. Dat de Europese wapenindustrie niet zo
verdeeld is als wel eens gezegd - en overgenomen door Groen - zette
ik eerder dit jaar uiteen m.b.t. gevechtsvliegtuigen. De visie
van Groen werd met iets meer oog voor de realiteit overgedaan
door Manuel Herrera Almela, student het instituut voor
internationale betrekkingen in Barcelona. In zijn conclusie staat dat
dit Europese beleid - mits verstandig aangepakt - kan leiden tot een
sterkere poot binnen de NAVO ten bate van een krachtiger alliantie.
De twijfel was of ik
naar Texel zou fietsen. Daar een rondje en visje en dan met de trein
weer terug. Of richting Utrecht om even mee te doen met een actie
tegen Europese financiële steun aan de wapenindustrie. Bij dat
Fonds heeft Groen overigens ook veel bedenkingen. Door mijn dralen, verstrijkt de tijd en worden de mogelijkheden steeds kleiner.
Daadkracht lijkt zoek.
Aan de foto's zie je wat het geworden is. Het was een goede actie, maar desondanks misschien niet zo'n goede keus voor mezelf om te gaan (naar mijn vroegere leven). |
     
| ||||
Geen opmerkingen:
Een reactie posten