Als ik vertrokken ben en
de wind schuin van voren komt, twijfel ik of het niet toch 70km is
naar de boot i.p.v. 60 km waar ik bij mijn planning vanuit ben gegaan. De
60 klopte wist ik een stukje voor Hoorn. Via de dijk langs het
Markermeer is het 10km meer, maar die heb ik niet genomen.
Ruimschoots op tijd ben ik bij de Bep Glasius voor een geïmproviseerd
rondje IJsselmeer.
 Aan beide kanten zie ik – met daartussen zo'n acht uur fietsen en varen - dat de dijk tussen Enkhuizen en Lelystad nog steeds afgesloten is. Dat de Afsluitdijk dicht is, is veel groter nieuws, maar dat ze beide dicht zijn om verstevigd te worden is opvallend. Nederland klimaatverandering bestendig maken komt met ongemak. (Ach het grootste ongemak ligt elders bij dieren en mensen in het Zuiden.)  Als ik weer word ingehaald door zoevende bestelwagen met bedrijfslogo op de zijkant, bedenk ik me dat ik er steeds meer zie. Dat klopt: tijdens de crisis nam de verkoop af om daarna weer te stijgen. Ze razen voorbij en ik moet mijn petje weer vaster op mijn hoofd drukken na zo'n windvlaag, altijd haast want tijd is geld. Het zijn vast ZZP'ers bedenk ik me, geen behoefte aan vast werk, een gezamenlijke onderneming en collectieve arbeidsvoorwaarden, of wordt van de door de politiek opgedrongen nood een deugd gemaakt. |         |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten