woensdag 22 juli 2020

Liefde voor muziek

Zomergasten! Het is zo'n programma waar je bijna wel een mening over moet hebben of waar je niet naar moet kijken als je dat niet wilt. De gast Typhoon wilde ik zien. Veel van de fragmenten waren bekend. Maar het ging vooral over de momenten tussen de beelden, zoals het gesprek over de ruimte tussen de noten,  licht, vrijheid, liefde en dat alles doorspekt met een enorme lading positiviteit.

Even was ik bang dat het leven en werk van Jean-Michel Basquiat ook helemaal het positieve ingetrokken zou worden, net als dat van Miles Davis die met zijn inderdaad fluisterende trompet stond voor de vrijheid, voor de ontplooiing, maar wel in chique pak met een creatieve, inspirerende en toch dociele vrouw aan zijn zijde. Natuurlijk heeft ook Miles zijn portie racisme gehad, maar het was geen politiek activist die met zijn trompet een lans brak.

Typhoon had in deze context ook voor een ander uit de gekozen documentaire 1959: The year that changed jazz kunnen kiezen; voor Charles Mingus bijvoorbeeld.

De keuzes, bleven allemaal wat in het veilige, al zal niet iedereen dat hebben gedacht bij een gesprek over geboetseerde kutjes en de schoonheid van de piemel. Het was over het algemeen een warm bad, maar wel een waar liefde verantwoordelijkheid nemen betekent, samengevat met de mooie tekst over liefde in 1 Korintiërs 13, vers 4-6. Een hele opdracht aldus de muzikant van Als de hemel valt.

(Opmerking 4 mei 2021: Misschien heb ik hem iets te hoog gehad. Beurs leeg en dan maar reclame maken voor Vodafone. Idealen zijn voor als je jong bent.)

***

De vierde tocht met een ratel in mijn achternaaf. Kogeltje na kogeltje slijt vierkant. Onderweg pluk ik wat kruiden voor het eten en neem de bessen van de aronskelk mee. Misschien kan de balkontuinvrouw er iets mee. Ik zie mijn eerste parnassia dit jaar.

***

Gisteren sprak ik een man die ik 37 jaar geleden voor het laatst zag. Ik herkende hem meteen. Zijn leven was inmiddels een paar banen, een partner en drie kinderen verder. Hij werkt in zijn vrije tijd aan een boek voor de fijnproever over een concerttour van de grootste rock & roll band, sinds het genre ontstond.










Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.

2 opmerkingen:

Rondetijd zei

Heb ik toch weer een stukje Nederlandse tv gelezen. It's only rock and roll, but I like it. Hoe je die man nog kende!

martin zei

Het valt me wel vakder op dat mensen er nog hetzelfde uitzien, praten, lachen als jaren geleden. Hij herkende mij niet. "Je hebt geen haar, zei hij ter verklaring. Maar toen wij elkaar net kenden, ging mijn haar er af. Maar mijn gelaat is inderdaad flink veranderd. Het voelde wel heel vertrouwd.