Schelpen en muziek

Gisterenavond las ik de volgende woorden over werk van dichter J.C. Van Schagen: Hoeveel soorten zijn er niet! Kokkels en kinkhorens, nonnetjes en weduwnaars en meisjesschulpjes, die blozen als een meisje als je naar ze kijkt. En een lief deel van zijn verzameling zijn de miniaturen... ‘Het doosje met de horentjes in speldeknopformaat, met de allerminuscuulste fossieltjes, knopjes, torentjes, tandjes, schildjes, zo teer, zo teer is dat allemaal - je moet je adem inhouden, anders waait het weg - en zo onverzettelijk eigenwijs tevens; een ribhorentje blijft beslist een ribhorentje en een stekelhorentje een stekelhorentje, al zijn ze nog een halve millimeter in het kubiek; ook het friemeligste waaiertje, het petieterigste venusje mist geen ribbeltje, geen straaltje van zijn program, onwrikbaar bijbelvast zijn deze kleine natte neusjes. Maar hun sympatiekste zijde is nog dat ze je dwingen plat op de grond te gaan liggen - anders vind je ze niet - en er zijn weinig exercitiën zo heilzaam voor lichaam en geest, als te liggen, ontspannen en languit, plat aan het Zeeuwse strand...’ Voor het zoeken naar die mini schelpen was het te koud, grijs en grauw. Wat ik zag was iets geels en gespikkeld. Even dacht ik aan gesneuvelde lieveheersbeestjes, maar er lag zoveel van tussen wier en schelpen dat dit me onwaarschijnlijk leek. Maar het heeft toch wel verrekte veel weg van het meeldauwlieveheersbeestje. *** Afgelopen weekeinde kwam de tweede single van het komende album van De Kift uit: Witte Vlinder. Het is gebaseerd op een gedicht van Joseph Brodsky. Eerder verscheen het nummer Rode Maan. Daarvoor is het uitgangspunt een gedicht van de dichter Carl Sandburg. Zanger van De Kift Ferry Heijne is fan van de dichter uit de Verenigde Staten en vertaalde een van zijn gedichten.  Beide zijn bedoeld voor het album Niemandsland. Daarop wil De Kift de luisteraar in dertien nummers meenemen “op zoek naar het mooie en het schone in verontrustende tijden. Tussen alle kwetsbaarheid, woede en angst prikt ook een speldenpuntje licht, de verte, de zee. 'Mooi is het hier, mooi. Maar voor hoelang nog?'”

Vlinder vers X En zonder angst te voelen, te beleven - zo blijf je lichtjes zweven boven een bed van bloemen, buiten cellen afgesloten, waar het verleden en de toekomst lijden aan ademnood; en daarom, wanneer jouw vlucht naar weiden voert, krijgt plotseling zelfs vorm de lege lucht. Joseph Brodsky Vertaling Peter Zeeman Voor het hele gedicht in het Nederlands zie hier.