“Een echte NVA'er,” zegt een
Ghentse als een vermanende opmerking komt over een voet die staat op
de plek voor de fietsers bij het stoplicht. Zelf kan ik er ook wat
van. Bellen op de fiets. Te hard autorijden. Er is steeds wel wat
waarover ik mijn boosheid uit. Voortaan zeg ik maar tegen mezelf;
“Een echte...” Dan houdt het wel op.
Fatsoenrakker zeiden
we vroeger; er hing een zweem aan van keurig maar onbetrouwbaar. Bovendien zijn er wel belangrijker zaken om je druk over te maken of andere juist mooie om van te genieten.
Kijk liever naar de bomen waar de blaadjes nog
steeds aan hangen en het bos een rode, bruine of gele gloed geven.
Zelfs als ze op de grond ligggen en peinzen of ze hun voedingsstoffen
terug aan de bodem zullen geven, zelfs dan maken ze het bos nog
gloedvol.
De blaadjes kwam ik tegen op weg naar familie. De terugweg werd afgesloten met storm en het plaatsen van deze gedachte en wat plaatjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten