Gloedvolle fatsoensrakker

“Een echte NVA'er,” zegt een Gentse als een vermanende opmerking komt van een voorbijganger over een voet die staat op de plek voor de fietsers bij het stoplicht. Zelf kan ik er ook wat van. Bellen op de fiets. Te hard of door rood autorijden. Er is steeds wel wat waarover ik mijn boosheid uit. Voortaan zeg ik maar tegen mezelf; “Een echte...” Dan houdt dat opgewonden standje in me misschien wel op.

Fatsoenrakker zeiden we vroeger; er hing een zweem aan van keurig, maar onbetrouwbaar. En dat wil ik niet over mezelf afroepen. Bovendien zijn er wel belangrijker zaken om je druk over te maken (vrede, millieu, klimaat, inkomens- of woningbeleid etc.) of andere juist mooie om van te genieten.

Kijk liever naar de bomen waar de blaadjes nog steeds aan hangen en het bos een rode, bruine of gele gloed geven. Zelfs als ze op de grond ligggen en peinzen of ze hun voedingsstoffen terug aan de bodem zullen geven, zelfs dan maken ze het bos nog gloedvol.

De blaadjes kwam ik tegen op weg naar familie. De terugweg werd afgerond met storm en het plaatsen van deze gedachte en wat plaatjes.