Voor vertrek kijk ik nog even naar de watertemperatuur
van de Noordzee. Het water moet
nu (bijna) op zijn koudst zijn. Er zijn koude jaren dan komt het tot
4 °C en gemiddeld is het in de eerste helft van maart een graad of vijf.
Bij HKZ
Windpark Zuid is het vandaag 6,2 °C.
Zeker met het zonnetje erbij is voor de duik daarom weinig moed
nodig.
Terwijl ik daarnaar kijk komt de muziek mijn computer
uit. Er is pianomuziek van Anthony Davis, Heaven:
deel ii. Turquoise.
Het wordt uitgevoerd door Gloria Cheng (op 1:22).
“Turquoise
is opgedragen aan Duke Elington. De titel komt van Elington's
fascinatie voor alle tinten blauw,”
zegt de programma maakster. Even daarvoor bedacht ik dat Lab niet onderdoet voor wat er voor de
grote wijziging van de Klara-programmering was. Nu neemt Nicole Van
Opstal de presentatie voor haar rekening, destijds was het Bart
Vanhoudt die Late Night Lab presenteeerde.
Als ik zonder te blauwbekken de zee uitstap word ik aangesproken. Het verbaast me altijd dat mensen een praatje beginnen met een blote man. Bij het volgende korte gesprek ben ik al weer in de kleren. Ook dit begon met de vraag: was het water lekker.
Onderweg had ik willen denken over de oorlogszucht en wapenwaan die heerst in de samenleving. Er is te lang geen oorlog geweest om nog te beseffen dat een moeizame vrede te verkiezen is boven het uiteindelijk veel rottere slagveld. Het lukte me niet. Ik trapte en ik trapte maar.
Op mijn tochtje kwam ik wel een onder de blauwe lucht knallend aangeplakt pamfletje tegen over de positie van vrouwen. Ook daar is regressie de dominante norm aan het worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten