vrijdag 30 december 2016

No pictures


“No pictures,” wordt me toegeroepen als ik een foto maak van een militair die midden in Amsterdam op post staat.

“U staat er al op,” zeg ik vooral om duidelijk te maken dat de baardmans op de fiets ook Nederlands kan.

“Wilt u die foto dan verwijderen,” verzoekt hij.


“Nee dat ben ik niet van plan.” Ik zie hem denken en maak het hem gemakkelijk. “Als ik de foto ga publiceren dan blur ik uw hoofd, maar ik denk niet dat dit cameraatje in de schemer nog mooie foto's maakt.”

“Dus dat is de afspraak: u blurt bij publicatie.” Het blijkt inderdaad niet nodig.

Als we toch aan de praat zijn: “De foto maakte ik omdat ik overal militairen zie opduiken in het straatbeeld: voor het Parlement, hier. Volgens mij jaagt dat de angst juist aan. Ik ben er geen voorstander van.”

“Weet u wel in welke tijden we leven,” vraagt de niet onvriendelijke Kmar retorisch.

“Ja maar het werkt averechts en biedt schijnveiligheid,” antwoord ik. “Stel je voor ik kom met een touringcar  dit plein oprijden – ik noem maar wat – dan staat u daar toch voor Jan Doedel.

“We hebben overal protocollen voor en we gaan weer aan het werk,” stelt zijn vrouwelijke collega, “de omgeving observeren. Goede dagen nog.”

“Werk ze,” zeg ik en trap verder.

Geen opmerkingen: