'Was ik
maar met pensioen,' verzuchtte ik onlangs. Niet meer moeten
presteren; het lijkt me heerlijk. Maar ik moet nog dertien jaar en
een pensioen, betekent een paar tientjes naast een AOW'tje op mijn
67e. Dat is niet erg, maar nog wel ver. Ik meen het wel als
deze wens eruit floept.
Anderzijds
weet ik dat ik niet alleen wil leven voor gezin, natuur, cultuur en lichamelijke beweging. Ik
wil een klein beetje bijdragen aan politiek en maatschappelijk debat.
Opgeklopte veiligheidskwesties en wapens ten koste van sociale
uitgaven moeten aan de orde blijven komen en ik maak daar al jaren mijn werk van. Gelukkig kan ik nog doorploeteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten