0 Voorbereidingen (Maastricht-Basel-Maastricht)

De fiets is naar de fietsenmaker. De boeken voor onderweg liggen klaar. De GPX-files met de route zitten in het mobieltje, zowel die voor de heen als de terugweg. De pillen zijn afgeteld. Het zijn de laatste stappen in de voorbereidingen. Alleen nog wat eten kopen voor de eerste dag. De kop boven dit blog voelt wat voorbarig nu ik hem opschrijf. Het duurt nog even voor ik vertrek. De vraag is of ik Basel haal, en of de reis zal eindigen waar dat is gepland. Het lijf is nog steeds niet helemal terug bij af. (Zo schreef ik dus met enig inzicht voor vetrek.) Maar hij past wel binnen het motto dat ik me bedacht: door het stellen van overwogen doelen bereik je meer. Maar je kan beter net wat minder willen dan dat je capaciteiten toestaan, dan net wat meer. Maar zonder plan neem je waarschijnlijk te snel genoegen met het bereikte. De fietsenmaker belde. Hij had het middenvoorblad niet in voorraad. Vermoedelijk is de fiets pas na de pinksteren klaar. Het gaat precies andersom dan de vorige keer dat ik hem wegbracht. Toen was hij sneller weer gereed dan beloofd. De levering laat ook op zich wachten. Een kleine tegenslag, maar twee dagen later op pad is geen ramp en als hij weer onderhouden is trapt het 35 jaar oude karretje weer beter. De doelen blijven.  (Moslsheim moet Molsheim zijn.) De vertraging geeft mij nog een paar dagen om naar de opnamen van de Koningin Elisabethwedstrijd te kijken en luisteren. Het speciaal voor deze wedstrijd geshreven werk The Sun and Her Flowers door Charlotte Bray - gebaseerd op de gelijknamige poëziebundel van Rupi Kaur - gaat niet vervelen.  De uitvoering van Béla Bartoks Sonate voor viool solo door Kevin Zhu was indrukwekkend. Bij de uitvoering van Sergey Prokofiev's Sonate voor viool en piano liet Mio Yoshie haar vingers op de toets en over de snaren dansen. Betoverend. Met plezier luisterde ik naar het recital door Pauline van der Rest. Ik hoorde aangrijpend werk van Ravel en Schnittke en nog meer. En dan loop ik nog flink achter. Zes uur viool op een dag is dan ook veel. Als ik terug thuis kom is het al afgelopen en haal ik in wat ik nog niet zag en door het fietsen miste. Zoveel schoonheid in een woeste wereld en dat op TV. Schrale, maar wel, troost.

“Je bevindt je trouwens altijd, waar je ook bent, op de een of andere weg ergens naartoe: dat is een mathematisch gegeven.”

Uit het verhaal Op de weg naar de kathedraal, opgenomen in de bundel De dag dat Malika niet trouwde, van Fouad Laroui.