Hardheid verzachten

In de film Midnight Traveler is een meisje. Ze ziet de schoonheid van de dingen. De golven die tussen de basaltblokken aan de Bosporus omhoog springen zijn boos. Ze ziet overal verhalen. Maar het laatste verhaal dat ze vertelt in de film is dat ze zich niet wil herinneren waar ze maanden was: in een transitiekamp aan de grens van de Europese Unie. Een kleine openluchtgevangenis afgezet met NATO-draad. Wel met een schommel op de binnenplaats. Wat een ellende. De film is echter niet alleen narigheid, maar dat komt door de spelers; niet door de omstandigheden. De familie – vader, moeder, en twee jonge dochters – hebben zoveel levenskracht en humor dat je regelmatig mee glimlacht met de beelden. Maar zo mag het niet. Zo moet het niet. Het moet anders. Gastvrijheid is gewenst. Kijk, want deze film verzacht je hardheid. *** Tussen de vakantiefietsers met een knerpende achternaaf naar het strand. Een jonge vrouw zit in de duinen in mijn wiel. Bij het strand vertelt ze dat ze gisteren terug is gekomen na tien maanden op Ibiza te zijn geweest. Ze is verrast door de schoonheid bij haar nieuwe woonplaats, Bloemendaal. *** Laatst zag ik een film over racisme tegen een Sami meisje in Finland. Het doordringt me ervan dat van wat bijzonder is geen folklore gemaakt moet worden. Maar dat betekent niet dat het bijzondere niet kan bestaan, omdat het stereotypen zou bevestigen. In het noorden van Europa wordt ook muziek gemaakt. Toen ik vanmorgen Tanya Tagaq's naam zocht, stuitte ik op een artikel  over een Czechische zangeres, Iva Bittová, (ook hetluisteren waard) waarin de stemmen worden vergeleken. De vergelijking tussen die twee, maakt van de zangeres uit het land waar de zon in de zomer niet ondergaat niet simpelweg een muzikante waar je van houdt of niet, maar wel een die is geworteld in de muziek geschiedenis en daarmee de geschiedenis van de mens. Ik had kunnen kiezen voor een samenwerking uit 2004 met Björk (die IJsland al-lang-en-breed is ontgroeit) maar koos voor samenwerking met Kronos Quartet uit San Francisco. Zo reist Tanya's muziek de wereld over en ik reis op 6 m² mee.

---

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.