Voor vertrek zag de
wereld grijs. Een Nederlandse schilder in Frankrijk beloofde ik wat
kleur te zoeken onder al die grauwheid. Door een wegopbreking kwam ik
langs een begraafplaats en maakte mijn eerste foto. Iets verderop was
het gras gemaaid en was het duizendguldenkruid van acht dagen
eerder verdwenen op één plantje na. Onderweg opvallend veel bordjes
aan de kant van de weg zien staan met de tekst:
“Hier niet
maaien a.u.b.”
 |
| Joods Begraafplaats Zeeburg |
Langs het pad zit een putter bovenin een
distelplant. Hij blijft zitten als ik iets verderop stop, maar ik ben
toch te laat met het pakken, aanzetten en richten van mijn
cameraatje. De kleuren van het vogeltje blijven in mijn hoofd hangen.
In Boskoop ga ik verkeerd de Meije rond, geen afslag, geen
doorsteek (en de kleine die er is, mis ik). Het doet me wel goed zo'n
polder die in de weg ligt van de veel te snelle samenleving.
 |
| Kuifeend (lijkt me), vrouw met kinderen. |
Bovenal zijn het de lucht, de ruimte van het groene hart en
het water van achtereenvolgens Amsterdam-Rijnkanaal, Lek, IJssel,
Reeuwijkse, Nieuwkoopse en Langeraarse Plassen en ten slotte de
Amstel, die lucht inblazen. Ergens zette ik een vieze vinger op mijn
lens, daar leer je langs kijken.
 |
| Slimmenwetering. |
2 opmerkingen:
Altijd een spektakel, die Nederlandse luchten.
Het begon grijs en grauw.
Een reactie posten