Bitterzoet

Bij vertrek zat hij in het trappenhuis, de dagpauwooog. Zijn vleugels met de grote nep ogen die duidelijk maken waar zijn naam vandaan werden gesloten voordat ik een plaatje kon maken. Het is een vlinder die niet zonder de brandnetel kan, de plant die voor veel mensen het beste maar kan verdwijnen en waar in het beste geval soep wordt gemaakt van de jonge bladeren.

Dat zonder de brandnetel deze pracht onder de Nederlandse vlinders het loodje legt, daar denkt men dan niet aan. Ik liet de vlinder met zachte hand buiten, weer de wijde wereld in.

Moest ik iets met deze ontmoeting voor vertrek? Zonder het gewone, niet het schone. De spreeuw, net zo goed als de kerktoren van Workum? Bermen vol bloemen, je zou er bijna overheen kijken, maar de kleuren combinaties die zelfs door de meest alledaagse bloemen worden gemaakt zijn zeer stijlvol. Er zit er maar een bij, maar ik had er velen kunnen schieten.

De kleurencombinatie van bitterzoet is niet gewoon. Het is waarschijnlijk daarom al sinds ik een klein jonetje was en de plant tegenkwam tussen het riet van de Boonervliet een favoriet van me.