Kornwerderzand

“Waar verheug je je het meest op,” is de vraag waarmee ik vertrek. Maar eigenljk ben ik daar niet mee bezig. Ik moet dan nog 250 km fietsen en het is al weer vier weken geleden dat ik een 200+ tocht reed. “Gaat het lukken,” is dan ook mijn eigen vraag. Pas na de Maxima-centrale stop ik voor een foto van een fuik. “Mooi plaatje,” vraagt een senior die er op iets of iemand staat te wachten. Opvallend wel het lichtbruine geval over het basalt. Resultaat van de storm van woensdag? Het was de eerste van velen die er zo bijlagen. Of was het iemand die dacht de matige visstand in het IJsselmeer is niet gediend met fuiken en zijn eigen maatregelen nam? Geen idee. De aansporing “bellen, bellen, Jochem,” gaat me toch wat te ver voor een stukje als dit. Onderweg bedenk ik me dat ik het meest zal genieten van de stukken waar ik al 1½ jaar niet meer ben geweest. Dat is toch ruim 100 km van deze tocht; van Ketelbrug tot Abbekerk. Gewoon om er weer te kunnen zijn en te zien dat er dingen niet veranderd zijn. Later zal blijken dat een stuk weg van een kilometer of 5 bij Agriport (van Cultuurweg naar Westlanderweg) voor onbepaalde tijd is afgesloten. Het gaat om bouwwerkzaamheden voor een Microsoft dataopslag. Het uitgestrekt groene Friese landschap vind ik niet meer zo mooi als eerder. De perceptie ervan is veranderd. De insecten, bloemen en vogels ontbreken teveel. Nog wel zijn er de sloten en herkenbare kerktorens waaronder die van Hindelopen, Workum en Cornwerd. Piaam ligt er nog steeds wonderschoon bij. De verbeelding 50 jaar teruglaten reizen maakt het geheel veel aangenamer. Nu nog 80 km met de wind half tegen naar huis (dat werden er 90, zie boven), schrijf ik bij de fietsbus op de Afsluitdijk. Die bus is een extraatje geworden voor mensen die vanuit hun vakantieplek in Noord-Holland een stukje Friesland willen fietsen. De chauffeur zegt dat het wel tot 2029 kan duren voordat de dijk weer open gaat voor fietsers. Hem levert het werk op. Dat hij doet met ingehouden flair. Thuis heeft Rutte zijn zoveelste Kabinet in zijn gave landje niet heel kunnen/willen houden.