“Ik had je al zien fietsen toen ik de kranten ging halen,” zei de kruidenier in Penistone. Het was de dag van de verkiezingen, maar daarover wilde hij niets zeggen. Wel dat ik boven op de berg (600+ meter) de kou en wind tegen zou komen. Inderdaad ging de weg door een kaal landschap waar de wind vrij spel had. Maar het viel reuze mee. Het was er mooi.
Ook
bereikte ik een van de twee richtpunten voor mijn tocht: de
Warrington
Transporter Bridge. Bereiken klinkt te gemakkelijk. Drie keer
vragen, de derde keer met hulp van een
smartphone en toen stond ik
voor een afgesloten pad. Elders aan de Mersey wisten twee oude
baasjes me daarna te vertellen dat die brug van de
zeepfabriek zeker al 50 jaar niet meer werkte. Het werd vele
kilometers rondrijden; zonder succes.
Bij
een allerlaatste poging verscheen hij toch nog boven het hek van een werkplaats met
houten haspels. Na mijn introductie daar kwam er een soort Ronald
Niedermann (uit Millennium) of voor wie hem niet kent een onvriendelijke Lurch
aanstappen. Nee ik mocht geen foto's maken. Gevaar voor letselschade.
Maakte toch foto's. De brute kracht zou me het terrein wel afhelpen, beloofde hij.
Na een vergeefse poging hem gunstiger te stemmen, vertrok ik. Er kwam nog wel een andere medewerker aanlopen – ik
beet hem al een verwensing toe – maar hij vertelde me juist bij de
beddenwinkel links te gaan en dan een smalle weg in naar een brug.
Het klopte.
Warrington
had ik in een paar uur van alle kanten bekeken en Mersey spreek je
anders uit dan ik het kan. Dat had ik geleerd van dat rondkarren. En
Mian Faisal Rashid van Labour werd die dag gekozen voor Warrington. De
brug viel wél wat tegen.
O
ja de camping in Cuddington vond ik
door de aanwijzingen van een vakkenvulster van de Spar van Davenham
en een vader die zijn zoon uit de padvinderij kwam halen. (De camping
baas vroeg £15,
maar kwam later £7 terugbrengen, omdat hij het teveel vond).
Andere
fietsvakantie juni 2017 blogs:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten