“In
de hitte,” zingt het door mijn hoofd. Niet dat er een gescheurde
officier water kwam halen voor zijn maagre doodvermoeide mond. Maar
wel In
de hitte.
Dat is anders fietsen. 
Met
die muziek vertrok ik acht dagen geleden. In die tijd heb ik zowel het
asfaltpad, klinkerpad als de landweg gereden. Dat asfalt schiet
wel lekker op, maar de raas die langs je trekt en het stof dat zich
nestelt in je longen, zorgt ervoor dat je niet kan genieten; altijd
alert, altijd stuur recht en constant malen met de pootjes. De kronkelpaden
die heuveltje op, heuveltje af gaan, daar zie je meer, daar hoor en
ruik je niet meer, maar wel fijner.
De
verbrandingsmotor was ik zelf. Ik at van alles en nog wat dat groeide
door zon, water en mineralen en mét hulp van buitenaf. Ik at
producten uit fabrieken en vlees. Zo voedde ik mezelf met atoomstroom
en kolencentrale energie. Toch voelt dat anders. Je ontkomt er bovendien niet aan als je een beetje mee wilt doen. Hé je hebt nog een dag: maak er wat van!
O
ja de camping
die stond gewoon op de kaart. Op
de kaart was te zien dat het geen rustige nacht zou worden. De
idiote £22
(nergens betaalde ik tot dan toe meer dan £10) wist ik terug te
brengen tot £18. Dat kan beter.
Andere
fietsvakantie juni 2017 blogs:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten