7 – 26 mei 2025 Ginsheim-Gustavsburg – Leutdorf: Aangename zooi

Als je aan de Rijn denkt, komt al snel dat reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn binnen of de gedachte aan de Lorelei. Ik fiets langs dat deel van de rivier, met natuurschoon, imposant landschap, middeleeuwse architectuur, wijn, de tekenen van rijkdom, van inhaligheid, en van strijd en oorlog.

Waarom een mythe dan zoveel aandacht trekt? Ik houd ook van sprookjes en sagen. Maar dan nog. Vrouwen die mannen naar de kelder helpen zijn een geliefd thema, denk aan de Sirenen die zeelui lokken, de vouwen met staarten e.d.

De Rijnroute zou je het Pieterpad voor fietsers kunnen noemen. Iedereen die een beetje kan fietsen moet hem kunnen rijden. Er is een goed vlak wegdek. Maar het is niet perse de mooiste tocht. Daarvoor is er juist in het Top-deel teveel verkeer, is er langs grote delen van de route industrie, en is aan avontuurlijke wegen een gebrek. Ja ik heb lekker op een steen langs de Rijn zitten eten. Dat was fijn. Even een hekje door en je bent uit de hecktiek en je ziet het water stromen. Het fietspad is bovendien niet te breed bij het passeren van een eveneens bepakte tegenligger. Iedereen deed zijn, hun of haar best, maar ik was blij aan de rivierkant te fietsen en niet langs de weg. 

Er waren heel veel ponten, zoveel dat ik ze lang niet allemaal op de foto heb willen zetten. Er waren nog meer kastelen, van vervallen ruïne tot bewoonde burchten met aanbouw, dienend als hotel, of luxueuze onderkomens. De geschiedenis is uitbundig aanwezig en niet te missen. Genoeg voor een veel langer verblijf en interessante vakantie.

Naast de camping waar ik eindig loopt een spoor en de overgang geeft bij passerende treinen een repeterend sonor geluid. Het went snel. Vandaag passeerde ik ook een andere overgang en daar moest je via een intercomsysteem vragen of de bomen open konden. Als je er door was kwam er een waarschuwing: de bomen gaan weer dicht. Goed dat er de eerste keer iemand was die het uit kon leggen. Hij noemde de man aan de andere kant bij zijn naam. Die reageerde met de opmerking dat de spoorbomen nog even gesloten bleven, omdat twee treinen moesten passeren.

Ook hier op de Rijnroute waren delen van de uitgezette route door lokalo's afgesloten voor fietsers. Nam je die route toch dan kreeg je een boze opmerking naar je hoofd (ook als er nog vrijwel niemand op pad was). Je kan je het voorstellen. De eindeloze stoet die jouw wandeling, op jouw stukje Rijn verandert, is niet bij iedereen gewenst. En die fietsen gaan bovendien steeds harder. Een route als deze maakt de fiets bij de een populair en bij de ander juist impopulair. Maar zijn er geen belangrijker zaken om je druk over te maken? Ook deze vakantie dacht ik weer regelmatig (zonder zin om verklarende analyses toe te laten):
 

“Als het zo aangenaam en wonderschoon is, waarom maken we er met zijn allen dan zo'n zooi van.”

1 - 20 mei 2025 Amsterdam – Molsheim (trein): Openbare sector
2 – 21 mei 2025 Molsheim – Mulhouse: Kleine duiven
3 – 21 mei 2025 Mulhouse – Basel – Biesheim: Voor wie, tegen wie?
4 – 23 mei 2025 Biesheim – Gambsheim: Kanaal
5 – 24 mei 2025 Gambsheim – Schwegenheim: Ooit
6 – 25 mei 2025 Schwegenheim – Ginsheim-Gustavsburg: Peinzen
7 – 26 mei 2025 Ginsheim-Gustavsburg – Leutdorf: Aangename zooi
8 – 27 mei 2025 Leutdorf – Nideggen: Boerenlandpaden
9 – 28 mei 2025 Nideggen – Melick (bij Roermond): Zilveren sikkel & merelzang