Geen woorden, maar daden

“Geen woorden, maar daden. Leve Feijenoord één.” Dit zongen de Feijenoord supporters van een jaar of twaalf geleden al. Maar veel meer dan een beetje juichen als hun club aan de aan de bal was en spandoeken meedragen deden ze niet, of je moet het negatieve uitjoelen van de tegenpartij, ook als aanmoediging van hun club beschouwen.

Nee dan is er in die ruim tien jaar wel wat veranderd. Tegenwoordig zou je kunnen zeggen dat de supporters actiever zijn dan de spelers en niet alleen op en om het veld, maar ook ver daarbuiten, tussen het station van hun favoriete en de te bezoeken ploeg.
     Om nu dit cynisme over de hedendaagse supporter te verlaten zal ik toch wat concreter moeten worden over de aard van deze activiteiten.
     Omdat over dit alles een boek te schrijven is, zal ik me beperken tot de entourage van een uitverkochte wedstrijd tussen twee grote ploegen.
     Hierbij is het massaal naar binnen dringen, onder luid zingen van de clubliederen, zonder te betalen de onschuldigste vorm van de supporter mentaliteit.
     Als men binnen in het stadion is gekomen, blijkt dat ook de suppoosten voor een deel schuld hebben aan de agressieve massahysterie die al na een paar minuten voetbal zal ontstaan.
     Deze personen hebber er totaal geen moeite mee als je bij je vrienden in het al overvolle vak wilt zitten. Daar moet je dan wel een gulden of vijf voor in zijn hand stoppen. Die man zal het ook wel niet zo breed hebben, het is best te begrijpen dat hij wat bij wilt schnabbelen, maar toch ….
    En als dan na een paar minuten enkele mensen al een klap op hun ogen hebben gehad, omdat ze voor de verkeerde club juichten – leve de democratie – ja dan beginnen ook de antisemitische leuzen om je oren te vliegen.
     Dit alles is voor mij reden om voortaan thuis voor de televisie te genieten van voetbal.
Dan heb ik ook geen last van de daden die, denk ik, het verouderen van de treinen tegen moet gaan.

-----

Dit schreef ik in juli 1984. Als matroos bij de marine volgde ik een cursus HAVO-Nederlands bij de Leidse Onderwijsinstellingen, LOI. Dit stuurde ik in als opstel. Zowel voor stijl als taal kreeg ik een 8 en er stond “goed” onder. Niet lang daarvoor was ik de Kuip naar Feijenoord-Ajax geweest, samen met dekmatroos Rien en wat andere Feijenoord supporters. Ik zat bij hen in het vak terwijl ik voor Ajax was. (Om eerlijk te zijn in 2025 kijk ik met meer plezier naar 010 dan naar 020).

Er zijn drie opstellen bewaard gebleven. Ik herinner me dat er ook een vierde was over seksisme binnen de marine. Maar dat kan ik niet meer vinden.

Martins hobby, Mei 1984
Geen woorden, maar daden, Jul 1984
Morgen zal de lucht nog smeriger zijn! Okt 1984