zaterdag 18 juni 2016
00336------20, Cadeuil – Secondigny, 18 juni 2016
Het is een
dag van doorrammen en niet al te veel verkeerd rijden. Over de
Charente bij Rochefort zie ik een constructie die verdacht veel lijkt op een
transportbrug. Thuis blijkt dat te kloppen. Het is de laatste
van Frankrijk (er waren er vijf) en alleen nog open voor fietsers en
voetgangers. Als ik hem hoog over de autobrug passeer, ziet het er
bij de brug niet erg levendig uit.
Ik zit al snel weer op mijn volgende kaart, dankzij overlap. Misschien ga ik Amiens toch nog halen, denk is steeds tegen beter weten in.
Die
Franse landwegen zijn prima om te rijden. Leeuweriken in de lucht en
gewas op het veld. Af en toe een stil dorpje.
00336------20
Als ik 's avond op een camping beland hoor ik in rap Frans een telefoonnummer op een antwoordapparaat dat ik kan bellen. Het eindigt met 'vingt' en ik bereid me voor op nog een paar keer bellen. Gelukkig niet nodig; de telefoon wordt toch aangepakt.
Er is niemand op de camping en er zal niemand komen voordat ik wegga.
“De douches werken ook niet.”
Ze willen me niet.
Ze willen me niet.
“Dan maar zonder douche,” zeg ik.
Laatste tegenwerping:
“U kunt niet betalen.”
Ik zeg dat ik wel een tientje in de
brievenbus gooi.
“Ik vertrouw U.”
Nou ja dan moet je wel. Maar
dat er 's nachts niemand van het beheer op een camping is, heeft ook
wel wat typisch. Er lopen dronken mannen rond. Ik zou als campingbaas
mijn verantwoordelijkheid nemen.
Onderweg
nam ik een kaasburger. De maker verstond me niet toen ik om een
cheese burger vroeg die op zijn kaart stond. “Oh un cheezebürghèr,”
zei hij toen hij eindelijk doorhad wat die vreemdeling vroeg. Hij
maakte hem volgens eigen idee. De kaas zat in blokjes door de salade
en de broodjes waren zo taai als dropkabel, maar verder gewoon bruin
van buiten en wit van binnen. Ach het ging er goed in.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten