Kikkers, Secondigny – La Flèche, 19 juni 2016

De nacht werd een paar keer verscheurd door brullende jongeren; de Appelgaard is overal. Later wakker. De weg leek wel een achtbaan, op-en-neer en op-en-neer. Het klimmen gaat goed. Toch 'n schakelfoutje waardoor ketting eraf loopt (eerste keer), maar dat overkomt de beste. Je kan er zelfs de Giro mee winnen. Maar zo snel ga ik niet en vaart krijg ik door de tegenwind en vracht nooit. Iedere klim opnieuw beginnen.
 

Het is rustig op zondagochtend. Ongeveer een op de vier auto's is een camper, twee fietsen achterop, en grijs achter het stuur. De witte dozen zijn soms breder dan de weghelft, want voor het avontuur nemen ze natuurlijk de kleine wegen. Ze halen het beroerdst in van alle voertuigen, misschien noodgedwongen door die breedte, misschien door onkunde, want bussen en vrachtwagens kunnen het wel. 
 

Zo rossen te rijke bejaarden, steeds meer, in veel te grote auto's vervuilend rond op de West-Europese wegen. Inmiddels heeft elk dorp een regeling en voorzieningen voor deze would be Roma van het goede leven. Lekker mobiel dat zijn ze wel. Bij hun avontuur kunnen ze beschikken over alle comfort die ze thuis ook hebben: TV (met satellietontvanger), koelkast, boekenplank, gasfornuis, douche en een lekker bed. Zo is het avontuur geen avontuur meer, maar dat houden we stil. Maar laten we eerlijk zijn ik kwam ook niet boven de 500 meter deze vakantie.

Tja ik loop wat generaties achter; niet op benzine of gas. Zelfs niet op elektra. Mijn mobiel werkte nauwelijks. Nu heb ik weer een oud type van Nokia. Alleen bellen en SMS'en en ik voel me er senang bij (zeker omdat hij niet de hele tijd hoeft te worden opgeladen). Geen laptop en geen tablet, geen superhorloge of vergezichtbril. De volgende generatie ga ik ook al weer missen. Voor iemand die mee wil doen en enige maatschappelijke invloed wil hebben een bijna niet vol te houden positie.

Vandaag enorm veel kikkergekwaak. Wat is dat toch een heerlijk geluid.