Mannelijk, Sopela – Orio, 14 juni 2016

Aan de weg naar Mungo staan borden dat auto's 1,5 meter afstand moeten houden van fietsers. Onderweg naar Guernika. Ik kan die plaats niet weer links laten liggen. Het Vredesmuseum is me aangeraden.

Weer merk ik dat ik een sentimentele man geworden ben. Het treft me met een brok in de keel dat hier verschrikkelijke bombardementen zijn uitgevoerd, die ook dienden als oorlogsvoorbereiding. Ik ben dan nog niet eens in het museum. Daar zie ik in een ogenblik het woord Rotterdam. Daarna al snel de twee woorden ervoor 'Erasmo de,' en niet over dat andere bombardement.

In Guernika werd het ASTRA automatische pistool gemaakt en er was veel metaalindustrie. Helemaal snappen doe ik het dan ook niet als de bombardementen zinloos worden genoemd. De Francisten brachten hun tegenstander een slag toe en haalde er verdere steun van het facistische Duitsland en Italië mee binnen. Bovendien ging de fabriek voor de Spaanse veroveraar en de Duitsers produceren. Vreselijk, misdadig, maar niet zinloos gezien vanuit het standpunt van facistisch Europa.

Het museum heeft een zeer positieve boodschap: praat, geef je fouten toe, dialoog, wees positief, etc. op het zeurderige af. Ik ga altijd een beetje gruwen van zo'n verhaal. Kijk waar de belangen liggen. Wees strijdbaar tegen het 'verkeerde' (toch niet zo vreemd in een museum dat een facistisch bombardement als centraal thema heeft) en behoud en streef naar het 'goede'. Oorlog is politiek met andere middelen. Kijk dan ook op politieke manier. 

Even later zit ik te eten met uitzicht op een prachtige groene berg, tegen een blauw wit bewolkte lucht. Dat dan weer wel: genieten en positief waar het kan. Tijdens zware klimmen langs overzichtelijke en rustige weg zie ik in de berm tal van bloemen bloeien; veel akelei, maar ook orchideeën en klokjes. Daartussen fladderen vlinders, waarvan ik sommige herken, maar alleen van het koolwitje en citroenvlinder weet ik de naam. Boven het land hoor ik roofvogels roepen, voor mij mooi, voor kleine knaagdieren angstaanjagend. De geur van de eucalyptus dringt in mijn neus (en voor de pavloftypes die bij de naam van deze boom meteen schande roepen: het regent vaker wel dan niet in Noord-Spanje).

Terug naar de realiteit van een fietser. Sinds gisteren gebruik een zonnebrandlippenstift. Ik smeer en wrijf ze over elkaar, zoals ik vrouwen zag doen. Het doet me ook weinig mannelijk aan, maar tijdens het klimmen loopt het zoute snot in de wondjes van mijn Peter Winnenlippen. Iets minder mannelijk is niet onverstandig. 

En dan verder naar Lekeitio. Daar koop ik een ik nieuwe beker. Ik krijg wel op mijn kop in het Chinese magazijn, mooier dan Blokker: ik vraag naar een copa plastico, maar het moet zijn een taza.

Citaat van de dag:

“To this day the Spanish army has failed to ackowledge that it took part in the bombing of Gernica.”

Uit de brochure van het Gernika Peace Museum.

“Maar dan komen de lente bloemen weer op de salontafel en gaat het leven verder.”

Uit hoorspel Gernika Peace Museum (Gernikako Bakearen Museoa)