Afstappen
en naar boven lopen; wat ik niet wil. Maar het gaat fietsend niet
sneller dan lopend. De kliffen zijn pittig. Fietsen is hier nog
steeds wat excentriek. Dat wordt je regelmatig duidelijk gemaakt. Nu
zijn er mensen die met 20km+ over de boulevard tussen de bankjes en
mensen van allerlei leeftijden door slalommen. Dat moet blijkbaar kunnen,
maar dat het tot wrevel leidt is ook zo vreemd niet. Hier en daar is
de
battle stevig. Ik schreef dit al voordat ik op mijn rug getroffen
werd door een aardbei. De kustroute die ik genomen heb, is wel boven
verwachting mooi.
Nee dit
zou ik niet moeten doen, maar de camping op mijn kaart weet niemand
te liggen. Nu sta ik op een veldje aan zee. Voor me is een man al
uren aan het vliegeren. Zelfs nu de wind vrijwel verdwenen is, gaat
hij door. Hij zou naar me zwaaien bij vertrek met zijn groene bus. Ik
hielp hem een keer met zijn draden. Voor me komt van alles voorbij
van freaks, tot gewone stelletjes, skaters, auto's, fietsers, oud,
jong, snel en langzaam. Wat een plek.
Naast me
staat een tentje van een vrouw van middelbare leeftijd. Het was
daarom dat ik besloot hier wel te kunnen staan. Als zij het kan,
moet ik het zeker kunnen. Aan de andere kant staat een caravan met
twee hazewindhonden. Ieder heeft een hok. Daarnaast nog een hele
trits caravans. Busjes, tuindersgerei, gereedschap, vermoedelijk
allemaal dakpanlozen die op dit grasveld een moeizaam leven uitzicht
geven. Later pas drong tot me door dat die vrouw haar geld verdient
in dat tentje. Maar toen stond ik er al, schreef dit stukje en las
The Guardian. Ik hoor hier niet. O ja en dat is niet omdat ik me er te goed voor voel.
Fools in
love they think they're heroes / Cause they get to feel more pain / I
say fools in love are zeros.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten