Stijl, Orio – Casernes, 15 juni 2016

Nachtelijke diergeluiden en kamperen horen bij elkaar. Ooit onder een uilennest gestaan? De egel gehoord die met luid geknor rond de tent scharrelde? Of wakker gehouden door de mug aan de goede kant van het tentdoek? Deze kende ik nog niet: de hagedis die over je binnentent rent. Opeens zag ik een pootje staan vlak naast mijn hoofd en floep daar ging hij of zij weer.

Om het verkeer te ontwijken nam ik van Orio naar Donostia de weg bovenlangs. Tjeempie wat stijl. De afdaling was helaas al weer in stedelijk gebied. Auto's gaan toch echt sneller dan ik.
Donostia-Irun deed ik daar waar het mocht over de N-636. Dan ben je blij dat je er bent. Want ook op zo'n razende weg heb ik het gevoel dat ik er niet hoor.

Vanmiddag ging het door het Franse deel van Baskenland. Ook bepaalt niet rustig. Daarna trok men de hemel open voor waterballet, geluids- en lichteffecten. Inmiddels zit ik in een bosrijk, vlak gebied vol kleine plaatsjes en met wegen naar Plage Zus-en-zo. Veel surfscholen en veel campings. Nu sta ik op een soort huisjespark. Het was uitgestorven toen ik kwam. Inmiddels komen de bewoners van hun werk.

Citaat van de dag:

“Je gaat over het weer en tocht schrijven als je te weinig om handen hebt.”

Ikzelf