Roerdomp

In de vogelkijkhut. Een man is gepensioneerd. De ander is veel jonger en heeft in Turkije gewoond, waar hij over de kwakken struikelde. Een ral hebben ze nog niet gezien, wel allerlei duikers en ooit landde er een ijsvogeltje op een lens van een vriend. Ze zaten toen in een auto, de beste schuilhut die er is.

Dan vliegt een roerdomp voorbij. Jammer niet op de foto, maar ik heb hem wel eens vastgelegd, zegt de man. Daar gaat een colonne wintertalingen voorbij. Dan weer de roerdomp. Misschien komt hij terug en loopt hij voor de hut over het ijs, zegt de andere man. Ja, en dan gaat hij stil zitten en peutert met zijn vleugel in zijn neus, zeg ik.

De ik-wil-de-grootste-hebben-en-daarmee-toch-plezier-mannen maken míj melig. De ene man vindt de roerdomp eigenlijk geen mooie vogel. De ander waardeert zijn schutkleuren. Er komt nog een man: “Hebben jullie het ijsvogeltje al gezien? Ik zag het deze kant opvliegen!”

Ik vertrek naar het strand. Veel plezier heren.