De hardplastic wieltjes van de rolkoffers ratelen door de straten. Zelfs steeds meer in mijn volksbuurtje. Het volkse raakt er af. Als het weinige wat er nu is, maar niet verdwijnt (vinden mensen niet fijn). Dan kan het heel misschien nog wat goeds opleveren ook.
Maar er zijn ook stukjes daar gebeurt nauwelijks iets; zoals twee ophaalbruggen verderop. Nou ja ik hoor een vader zijn dochter van een jaar of zeven in goede banen praten. Zij weigert. Maar daar groeien wel palmen en pluimriet achter een hekje zonder slot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten