Mannen en Geen Stijl

Niemand zal het gemist hebben: er is een groep vrouwen die het zat is om mikpunt van zieke mannenfantasieën te zijn; die het zat is om in de hoek te worden gezet waar de klappen vallen; die genoeg heeft van de mannen-macho-pikorde die over hun ruggen uitgeleefd wordt.

In de jaren dat ik bij de marine 'diende', eerste helft van de jaren tachtig, werden vrouwen gezien als gat dat er was om genomen te worden (het liefst op haar kleren, zei een collega me eens met het oog op de reinheid van zijn eigen kleding). Ik schreef een opstel over het seksisme binnen de marine, 'doppedozen' was de titel naar een gebruikt synoniem voor vrouwen. Het was voor mijn LoI-opleiding HAVO, die binnen de marine werd aangeboden. De dienstdoende OS&O-matroos (Dienst voor Ontwikkeling, Sport en Ontspanning waaronder die opleiding viel) vroeg me hoe ik het durfde dit te schrijven. Hij had blijkbaar geen notie van het begrip privacy en bekeek schaameloos wat ik mijn leraar stuurde en diens commentaar daarop. 

Toen ik daarna als hofmeester bij de officieren in de longroom werkte, bleken die geen haar verstandiger te denken dan de matrozen. Ik snapte dat niet. Het leger was er toch om de democratie te beschermen? Er zijn meer vrouwen dan mannen in Nederland. Vanwaar dan dat denigrerende? 

In die tijd las ik ook Het leger maakt een man van je van Marcel Bullinga. Ik herkende er veel in en legde het boek in de bibliotheek van marine kazerne Amsterdam.

Het wordt tijd dat er weer Bullinga's - en dat mogen ook best hetero mannen zijn - opstaan en zich afvragen waarom Geen Stijl zich zo kon gaan misdragen en het thema verbreden naar seksisme bij de gehele pers. Want het is natuurlijk evenmin een mannen als een vrouwen kwestie en Geen Stijl is geen geïsoleerd verschijnsel, maar een uitwas. Het is een kwestie die ons allen aangaat.

---

De foto's maakte ik op bevrijdingsdag bij de rechtbank van Zutphen en in de buurt van Vorden bij een knusse boerderij.