De zon schijnt. De Waal stroomt voorbij. De helling heeft een ideale schuinte om tegenaan te liggen en te lezen.
Waarom leest iemand op zo'n ideale plek, 'Mijn niet zo perfecte leven,' van Sophie Kinsella, vraag ik me af. Voor 'n dergelijke situatie is het juist bedoeld, lees ik in een bespreking:
“Laat het regenwolkje op de kaft je niet afschrikken, dit is absoluut een zomerboek dat je zeker mee wilt nemen als je naar het strand, de hangmat of welke plek in de zon dan ook gaat. Het verhaal is dan misschien niet literatuurprijs waardig, maar dat is bij dit soort boeken ook helemaal niet van belang.”
Het boek gaat over
schone schijn in de wereld van de sociale media, over bazen, liefde
en is “soms wat ongeloofwaardig en tenenkrommend.” Maar de zon, de Waal en de helling maken veel goed.
Nu vraag ik me alleen nog af of ik deze foto wel kan plaatsen op een blog.
De vrouw ligt daar en wieweet leest ze dit boek wel omdat ze sociale media en het gebruik ervan bestudeerd. Of ze wilde in de zon liggen, niets doen kan vervelend zijn en de 'The Ministry of Utmost Happiness' van Arundhati Roy bijvoorbeeld is veel te zwaar voor de lome warmte. Of ze is moe en pakt daarom een niemendalletje, waar ik voetbal zou gaan kijken of een op de telefoon zou spelen.
Weinig mis mee, ook niet met plaatsen.
De vrouw ligt daar en wieweet leest ze dit boek wel omdat ze sociale media en het gebruik ervan bestudeerd. Of ze wilde in de zon liggen, niets doen kan vervelend zijn en de 'The Ministry of Utmost Happiness' van Arundhati Roy bijvoorbeeld is veel te zwaar voor de lome warmte. Of ze is moe en pakt daarom een niemendalletje, waar ik voetbal zou gaan kijken of een op de telefoon zou spelen.
Weinig mis mee, ook niet met plaatsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten