Gekkigheid

Zouden andere mensen dat ook hebben? Ik bedoel dat ze zich afvragen of zij nu gek zijn of de anderen (soms veel en/of voorname anderen). Vorige week las ik een interview met de nieuwe hoofdredacteuren van Volkskrant en NRC-Handelsblad; de mijnheren onder de kranten. Beide heren deden hun best aan te tonen dat zij de klimaatsceptici heus ruimte geven in hun kolommen, alsof dat een kwaliteitskenmerk zou zijn. Nu is vrijwel de gehele goegemeente die voor klimaatbegrip heeft doorgeleerd het eens dat kimaatverandering onmiskenbaar is en de invloed van de mens erop is aangetoond. Sceptisch kan je zijn over de maatregelen, over wie de kosten moet betalen, hoe Nederland zich moet instellen op de gevolgen, wie de slachtoffers moet compenseren, maar niet over de klimaatverandering zelf en daarnaar verwijst klimaatscepsis. Ergens vermoed ik dat de woorden voortkwamen uit de gedachte: we moeten niet weer een boot missen nadat die met Fortuyn, Trump als President, Baudet als Grote Goeroe al zijn vetrokken zonder ons aan boord. De kranten zullen het verwijt wel willen vermijden dat ze voor deze stemmen geen begrip hebben, maar dan breekt mijn oer-Hollandse klomp. Ik ben bang dat Volkskrant en NRC in hun eigen poten zagen. De kranten zullen op deze sloopkogelgolven niet overleven. De volgelingen van deze zogenaamde populisten, die hun op ijs gebouwde visie verkopen alsof ze op rotsen staat, zullen kiezen voor het origineel. Bovendien zijn die populisten niet de stem van het volk, maar van een vermomde elite die meent baat te hebben bij het ontregelen van de orde en het in diskrediet brengen van de politiek. Je zou dat als krant ook kunnen onderzoeken, sceptisch zijn over de intenties van Boris, Thierry, Donald etc; ze de wind uit de zeilen nemen. In de zon was het te warm dit allemaal te bedenken. Dus deed ik het thuis. Bovendien ik fietste met een vriend naar het strand. We kennen elkaar van protesten tegen die vorige bedreiging van de veiligheid, de kruisraketten in Woensdrecht. Hij is net met pensioen en een wereld met vrije tijd en mogelijkheden die in te vullen, ligt als een strand voor hem open. Even vroeg ik me af of ik dit blog over milieu wel moest schrijven. Als je er even voor gaat zitten komen er per dag zoveel onderwerpen voorbij die raken, waar snel wat woorden over te krabbelen zijn: de kwaliteitsspurt van de fishing mails; dat een boek voor me door de douane is gestopt; een week zonder kat; over de Tour en hoe aantrekkelijk fietsen is vergeleken met voetballen; en de mooie muziek die ik hoor nu ik mijn YouTube-playlist weer eens afspeel. Toch maar wel deze gekkigheid van goedbetaalde heren (ja het zijn allemaal mannen, vreemd). O ja, misschien zijn we allemaal wel een beetje gek en sluiten we onze ogen voor wat er op ons af komt en elders op de wereld al zijn nefaste gevolgen laat zien. Hier is een factor 50, wat water en een petje voorlopig voldoende om gewoon door te trappen. Dat het over een 50 jaar een waterfiets zal moeten zijn, ook daar valt mee te leven als alles zo goed georganiseerd blijft.

Trosglidkruid

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier.