Reddingsboei

Nee het is geen weer om weg te gaan. Nee het is niet de stemming om thuis te blijven zitten.  Afgelopen vrijdag las ik instemmend - in wat zeker niet mijn lijfblad is - over de fiets als reddingsboei, hij geeft “wilskracht en doorzettingsvermogen,” en de voldoening dat het toch weer gelukt is als je weer op weg naar huis bent, weet ik uit ervaring.  Die gedachten duwen me als 'n trap tegen de kont het zadel in. De woede over een gebrekkig leven van je aftrappen en weer vrolijker gedachten voelen, dat is noodzaak. Het heeft weer gewerkt. De konikpaarden vingen de regen op met hun billen in de wind, de jonge mannetjes damherten gingen er vandoor toen ze me zagen, en de Schotse Hooglanders stonden en lagen er net als anders.
Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.