Bedoeld

 

“Grutto, grutto, grutto,” klinkt het in de verte. In de nacht hoor je meer: het gekwaak van kikkers, het gakken en snateren van ganzen, een aanval van meeuwen op een blikje tonijn dat bij een klein tentje lag, en vroeg in de ochtend de zangvogels die met steeds meer fluiten (gezang dat hoe verder de ochtend vordert weer afneemt). Door dat alles heen klinkt de grommende A13 (die op een kilometer afstand loopt, de autoweg van Den Haag naar Rotterdam) en een drukke spoorbaan op 360 meter (met een nachttrein).  De boer maait zijn gras, schudt en keert het, legt het in hoopjes en voert het af met hooiwagens naar zijn boerderij bij Maassluis. Zestienhoven – op 2 kilometer afstand, dat al lang Rotterdam The Hague Airport heet –, buldert iedere ochtend een paar vliegtuigen de lucht in. In de nacht zie je de grotestadslampjes over de velden branden. Het moeten Vlaardingen Holy en Schiedam Kethel zijn. Midden-Delfland is een soort mini-groen-hart, met zijn eigen randstedelijkheid er omheen. Over de fietspaden trekken op zondagochtend drommen mannen in lycra, het toeren met de auto is al vroeg begonnen, en er zijn zelfs rolschaatsers. De Vlaardingervaart ligt er nog rustig bij, op de leeggehaalde velden staan meeuwen en ooievaars. In de mispel – is die het – naast het kampeerveld krioelt het van spinnetjes en insecten. Ook in het land van mijn vroege jeugd is het dringen en ruimte verdelen. We zijn als mensen wel zeer aanwezig. De ooievaars, meeuwen en zelfs een enkele roofvogel doen hun voordeel met het afgemaaide gras; muizen kunnen zich daarin niet verstoppen. Over nesten in de maaibalk kan je beter niet denken. Goed dat die grutto nog roept om te laten weten hoe het ook bedoeld kan zijn. Hij gaf de camping zijn naam. De zwaan krijgt er vijf parkeerplekken om te broeden. Voor auto's is daarom minder ruimte. Op het Rijn-Schiekanaal en de ringvaart om de Haarlemmermeer vaart men hek aan boeg. In Leiden moest om de marathonrennersroute en trosjes ziekewagens heen een weg door de toch fraaie stad worden gevonden. Bijna weer thuis barst het park uit zijn voegen. Er zijn hutje-aan-mutje rollende keukens in het ene deel en zonaanbidders en feestneuzen in het andere deel.