12 – Arlon → Amsterdam (18 juni 2023)

Een camping aan de N4 bij Arlon, als laatste of eerste halte voor Nederlanders uit of naar het zuiden is van alle gemakken voorzien: magnetron, elke plek elektriciteit, wasmachine, WC-papier (voor de niet kampeerders: er zijn nogal wat campings die dit niet hebben, mogelijk omdat m.n. Nederlanders hele rollen meenemen voor op campings waar het niet hangt) en ruime plekken naast een weide met paarden en veulens. Een 'New York thema WC' met bijpassende muziek maakt het af. Zouden ze deze kennen?




Bovendien kreeg ik van de buurvrouw een koud blikje casis en een cakeje. “U heeft zoveel minder dan wij,” verklaarde ze.

Het leven van dag naar dag is weer afgelopen. Niet langer de dagelijkse onverwachte problemen oplossen. Niet heet weer, remblokjes of steile klim, het dwalen, alles waar het om draait, maar de oorlog weer toelaten, denken wat ik kan doen. Leven van camping naar camping met mooi landschap en zweten onderweg is een luxe.

De opwellende tranen bij het slot van de Grapes of Wrath waren een emotie die qua intensiteit kan wedijveren met het genot van de schoonheid. Je hoeft voor die reis in tijd en ruimte zelfs je stoel of bed niet uit. Al zou ik het buiten zijn niet willen missen. Als afsluiting een citaat uit mijn tweede boek 'Het meisje met de Leica' van Helena Janeczek: “Het zou goed zijn als je die woede nog eens tevoorschijn kunt halen, want je verliest je een beetje te graag in discussies.”
Voor € 10 koop ik wat pain au chocolat gemaakt en verpakt door de voedselindustrie en twee flesjes chocolademelk voor onderweg. Verse producten heeft de winkel aan het spoor niet en de supermarkt is op zondag gesloten. Het sluitingsbeleid is blijkbaar nog steeds op nationale sociaal economische tradities gestoeld. In Frankrijk op zondagmiddag dicht. In België veeal de hele zondag en in Nederland altijd open.

Nog een keer spreek ik over de gidsjes van Benjaminse. Mijn reisgenoot op dit traject heeft er een doordachte mening over. Ook hij kent ze. Ze zijn bruikbaar bij de voorbereiding en je hebt alle informatie handig mee. Waar vind je bijvoorbeeld een camping? En fietsen dat doe je van huis af. Het onbekende in, zo vond hij. Er zit wat in. De horde van de trein komt dan wel op het laatst.

De fiets in de trein is nog steeds wel een ongelukkige combinatie. De conducteur verbiedt nu bijvoorbeeld iedereen met fiets in te stappen in Brussel. Een boemeltje naar Antwerpen dan maar. Dat station vind ik plots niet meer het mooiste dat ik ken. Maar ik kom na bijna 1100 km trappen weer thuis. De GPX-tracks van de fietsgidsjesschrijver kan ik thuis op de computer nog eens bekijken en zo de reis dunnetjes overdoen. Beelden komen er door terug.