Achter
de heg van de camping waren mensen enthousiast bezig en ik hoorde
whoagrhraaghwhoagrhraagh
whoagrhraagh
Toen verscheen vlak naast me een luchtballon. Hij vertrok eerder, maar ik zou hem later op de weg naar Le Puy inhalen.
Het was een vreemde camping zo zonder beheerder, maar wel met alles wat je nodig hebt, zoals stroom, een plek om droog te zitten en een pingpong tafel (zou er tegenspeler zijn). Het was er donker en stil. Geen ronkende scooters of hangende schreeuwjongeren tot een uur of 3 á 4 in de nacht (soms word ik er bang van), zoals op andere campings en ook geen razende weg. 's Nachts hoorde ik wel uilen schreeuwen. Eigenlijk zou ik nog eens de verschillende roepen moeten leren kennen. Ik schreef een kort briefje om te bedanken en liet een tientje achter (de gemiddelde prijs tot dan toe).
Veel op-en-af. Tja als je dat niet wilt moet je de grote wegen gaan nemen. Die zoeken de vlaktste route, hier gaat het van dorp of gehucht (boven) naar de brug over de beek (lager). Over die autowegen zou je ook veel sneller vooruit gaan en aan het geraas naast je misschien gaan wennen. Toch liever in het mooie stille heuvelland.
Naar de grootste hoogte van de hele tocht klim ik vandaag. Dat is 1242 meter. Het is lang het zwaarste stuk van de dag niet. Op een lange geleidelijke klim kan je jezelf instellen. Hoger ben ik nooit geweest, zeker niet op de fiets. San Juan in Costa Rica ligt een kleine 100 meteer lager en in de Dolemieten heb ik wel gewandeld, maar echt hoog? Ik dacht het niet.
In de verte heb ik uitzicht op uitgedoofde vulkanen.
In de verte is er gerommel en geraas en zie ik enorme onweersbuien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten