onderbewuste verlangens

Link naar foto met verhaal. Of zie elders op dit blog.

Wit en lang en de man in pak. Dat laatste zeker liever niet, maar als fotograaf blijk ik steeds weer te vallen voor die trouwjurken. Of ze nu in etalages hangen of op vrijdagmiddag tussen kerk en gemeentehuis gedragen worden, 't maakt niet uit. Onderbewuste verlangens? Het lijkt me niet.

Ik ben het met Van der Laan eens dat Fuck de Koning een ordinaire opmerking is, maar van mij mag de heerser vanwege een bloedband verdwijnen. Liever vandaag dan morgen. Dus laat staan dat de instanties van de monarchie mijn relatie mogen bekrachtigen.

Romantiek dan? Nee ik geloof geen pest van de mooiste dag van je leven 'tot de dood ons scheidt'. Bij het CBS moet ik naar de rubriek huwen-scheiden voor cijfers erover. Daar blijkt dat al bijna veertig procent van de huwelijken stukloopt op de klippen van het ongewenste. Dat is ruim vijf maal zoveel als door overlijden. Bovendien is trouwen toch van oudsher het vastleggen van een zakelijke relatie.

Kennelijk hou ik gewoon van die poespas in vitragestof met een energieke fotograaf die bloemen, schoenen en bruidsmeisjes vast wil leggen. Er is veel vorm en decorum. De jurken zijn mooi. De vrouwen doen hun best, maar altijd blijken ze gewoon en minder perfect te zijn dan

bedoeld. Het beeld valt in duigen en wordt juist daarom mooi. Van een afstand schiet ik dan mijn plaatje. Ik zal die kiekjes van de afgelopen jaren eens bijelkaar gaan zetten. Misschien levert het meer inzicht in mijn eigen zieleroersels op.

Link naar elders op dit blog
2018/02/witte-onschuld.html