Ontwijk en Geniet!

Zie voor meer: site Vredesmuseum

Er staat een flauw zonnetje aan de lucht, zo een die in de winter fraaie en toch fletse pasteltinten schildert in de lucht. Al snel zie ik toch ook het diephemelsblauw van een zomerlucht en ook de zon doet haar best.

In de Bretten is een stammetje opgeruimd. Ooit zag ik daarop een blauwborst en iedere keer als ik langs die stam reed, moest ik daar weer aan denken. Nu vraag ik me af hoeveel groenafval uit de natuur naar de vuilverwerking wordt gebracht. Wordt dat compost? Gaat het de oven in? Waarom eigenlijk?

Op de fiets verdeel ik mijn werk en tijd voor de komende dagen, bedenk het verschil tussen winst en potentiële omzet van een wapenproducent, en dat ook de fotograaf van een plaatje dat ik vond enkele jaren geleden overleed en alleen van de geportretteerden nog rondwaar. Van de week vertrok de vierde. Vreemd hoe verder weg toch dichtbij kan komen.

De zee, een duik. Geniet! Toen ik weer bij mijn fiets arriveerde hoorde ik: “Ha, de zwemmer.” De vrouw gaat zelf tot haar knieën. Toen ik thuis arriveerde hoorde ik: “Is een korte broek niet te koud?” en zag ik hoe een vrouw net een auto kon ontwijken. Zelf ontwijk ik in dit stukje dingen waar ik ook over dacht.

---

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier.