Aan het strandje bij de
Ketelbrug, aan de Noordoostpolderkant, liggen geen mensen. Er zwom
er zelfs geen een. Er stonden ganzen alsof het niet de maand is
dat mensen er koelte zoeken.
Zelf trapte ik lekker door naar
een gebied waar ik al lang niet meer geweest was. Langs het water
gaan is altijd fijn. Eerst het Marker- en IJsselmeer, daarna het Ketel- en
Zwartemeer en toen was ik er bijna. Onderweg kwam ik langs de
wegwijzers naar Schokland, ook een plek om heen te gaan. Veel
Nederlandser krijg je het niet; land zichtbaar gewonnen op water.
De haven is er nog, als herinnering midden tussen de akkers.
Het is vandaag de dag dat wordt herdacht dat de
ketens zijn verbroken. Er is nogal wat stennis over, moet dat nu,
't is zo lang geleden, en meer van die argumenten die geen andere bedoeling
hebben dan om Ketikoti te smoren.
Het lijkt me voor de
ontwikkeling van Nederland in een internationale context een van
de belangrijkste stappen, nog ingrijpender dan de bekende
kinderwet van Van Houten, of de invoering actief en passief
vrouwenkiesrecht. Je zou wel gek zijn dat niet te
herdenken.
Ondertussen bereikte ik een mooie camping.
|
|
2 opmerkingen:
Het is een grote schade die de moderne Nederlander best eens per jaar ingepeperd mag worden. En laten we de beschamende details niet vergeten: toen de slavernij werd afgeschaft kregen de slavenhouders geld ter compensatie. De voormalige slaven kregen niets, die moesten zelfs nog jarenlang op de plantage blijven werken.
Daar is de toeslagenaffaire kinderspel bij.
Daarom had ik hier eerst die foto van Amen geplaatst. Maar daar kwam ik pas de volgende dag.
Een reactie posten