5 – Drouwen – Lelystad – Amsterdam (050724): onder lintje door

Klaar om weer te vertrekken. Mijn navigatie leidt me de bush in met smalle paadjes en drab om in weg te zakken. Zo doe ik ook mee met de druk op de schaarse natuur. Opschieten doet het niet en gelukkig is het alleen de eerste kilometers veldrijden. Verder is het weer fijn door de regen trappen. Als ik door Westerbork kom, bedenk ik me dat het kan wegen om in een dorp met zo'n beladen naam te wonen. Je kan er ook aan de radiosterrenwacht denken. Onderweg zag ik dat het fietspad bij de Roggebotsluizen weer in ere was hersteld. Ik besluit in Lelystad te stoppen en verder de trein te nemen. De tegenwind is sterk en mijn lijf nog steeds niet helemaal zoals het moet zijn. De trein gaat over een minuut of tien. Het kopen van een fietskaartje zat tegen. De ene automaat wilde niet en een andere was defect. De derde lukte wel. Snel met de lift omhoog. Gaat niet. Kapot. Zoals zo vaak. De service van de NS is enorm slecht, met de maand beroerder. Je zou maar gehandicapt zijn. Ook als je dat niet bent, word je er niet vrolijk van. Er staat een legertje aan spoorwegpolitie. Eentje spreekt me bestraffend toe als ik onder het lintje door wil gaan om te kijken of de lift het echt niet doet. Hij hielp me wel mijn beladen fiets naar boven te dragen. Dat wel. Maar liever een leger liftmonteurs dan een leger geüniformeerde Hermandads op het spoor. De tocht eindigt in stijl. Er is een defect in Weesp en de trein stopt. Gelukkig duurde het minder lang dan de website aangaf. Als ik nog 10 km naar huis fiets, regent het. Het zou eens droog zijn.