De zeetrein staat soms opeens op het strand. Hij duikt op uit de golven en neemt me mee naar de diepten, waar kwallen balletten opvoeren, potvissen indruk maken, octopussen schilderen en nog zoveel meer. De raampjes van de trein kunnen niet open. Dat snap je wel. Naar buiten kijken is al heerlijk. Een haai zwemt voorbij, zoals zijn soortgenoten dat al 350 miljoen jaar doen.
Het is even geleden dat ik de trein zag. Alsof hij ergens stilstaat met pech. Of zijn de treinstellen besteld bij een malafide leverancier?
Onlangs liep ik over het strand en zag een eikenhouten zeebiels liggen. Dat zal het euvel zijn. Want ook de zeetrein gaat over dwarsliggers met nerven zoals alleen eikenhout die heeft. Beton storten gaat immers niet zo goed daar beneden. Bovendien geeft het minder sfeer. Niet genoeg eiken dan rijdt de trein wat minder. Toch hoop ik dat hij me snel weer kan meenemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten