Hij tuurt
over de zee en kijkt me aan. “De haaien en roggen sterven hier
uit,” bromt hij.
“Is dat
erg,” vraag ik, “heeft u er ooit wel eens één gezien?”
“Nee
maar ze zijn wel mooi, dat weet ik, en ze gaan al veel langer mee dan
de mensheid.”
“Ieder
zijn tijd,” reageer ik.
Hij laat
het er niet bij zitten. “Visserij, vervuiling, we doen maar wat,”
met nadruk, “weet u dat MIJNHEER?”
Het is
maar een verhaaltje. Wel zie ik de daslook nog net niet bloeien en
mijn eerste lepelaar van dit jaar.
Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een korte tekst met een aantal foto's waar van die hierboven er een is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten