Dag 4 – Montmedy → Mandres-aux-Quatre-Tours

De dag beginnen met 5 km de verkeerde kant op en je daar niet druk om maken is een kunst. Beter is gelijk goed te rijden, maar ondanks het boekje Onbegrensd fietsen van Amsterdam naar Barcelona (door Paul Benjaminse, isbn 90-801478-6-9) dat mijn tocht bepaalt is dat tweede voor mij toch wel teveel gevraagd. Met de wetenschap dat de winkels (ook de mega stores) om 12.00 dichtgaan op zondag moet ik toch wel enigszins doorfietsen naar Verdun. Onderweg een ratelend geluid, klik, klik, klik, bij iedere omwenteling van het achterwiel. Het duurde even voordat ik zag dat het een afgebroken spaak was die zich om de naaf had gewikkeld. Ik haalde hem eraf onder medeleven van voorbij komende fietsers (ik zat op de drukkere Maasroute). Er kwam een opgewekte man met partner langs – woonachtig tussen Roermond en Venlo – die vroeg of ik hulp nodig had en al snel of ik over reserve spaken beschikte. Hij had die wel in zijn fietstas, en een tang en het verstand en kunde ermee om te gaan (zijn spaak was iets te lang. Hij maakte er een haakje aan en hij paste, “dit is nu wel het zwakke punt van je wiel,” waarschuwde hij me.) Onhandig stond ik ernaast. Ik heb hem vriendelijk bedankt, maar had hem eigenlijk zijn adres moeten vragen om een bloemetje te sturen. Onderweg bedacht ik me dat niet de gebouwen, maar de sferen het mooiste zijn. Die worden gemaakt door de vogels, het geluid en gevoel van de wind, de zon op je steeds roder wordende neus, de vergezichten, de motor van een trekker, het lege asfalt en de rust. En dan nog die hulp. Fietsen is mooi. In zo'n rustig glooiend en groen landschap bij Verdun kan je niet heen om wat onder de velden zit: het leven van burgers en nog veel meer soldaten. Schuldig bewegwijzerd landschap is het. Kennelijke hebben anderen behoefte aan die bordjes. Toch vraag ik me weer af hoe gebrekkig de mens is als hij gaat knokken, mensen afslachten, terwijl er zoveel schoonheid is om te verdelen. Best een naïeve gedachte, maar die moet je soms toelaten tegen de verharding. De dag was nog veel voller, maar als ik op de donkere camping onder de bomen aankom ben ik te moe dat op te schrijven. De camping lijkt uit een film of boek te komen met de paar gasten, met de geluiden van (weer) vooral kikkers, de koekoek, een uil, cicaden, en de om 02:00 arriverende campinggast die met waanzinnige snelheid van ver met de auto komt aan racen. Dag 1 – Eindhoven → Tienen dag-2-tienen-houyet dag-3-houyet-montmedy dag-5-mandres-aux-quatre-tours-humes dag-6-humes-corberon dag-7-corberon-collonge dag-8-collonge-troyes dag-9-troyes-amsterdam

Spaken Tandkrans-afneem-gereedschap is te groot en te zwaar om op reis mee te nemen. Bijna iedere multitool bevat wel een spaakspanner. Daarom zijn noodspaken een uitkomst. Dit zijn staalkabeltjes met een draadeind aan de ene kant en een haakje in plaats van een kop aan de andere kant. Dankzij het haakje, kan je de spaak inhaken zonder de tandwielen te verwijderen. Deze noodspaken zijn verkrijgbaar in twee lengtes, maar je moet het draadeind vaak nog op maat zagen. Misschien een open deur, maar vergeet niet om dit thuis, voor vertrek, te doen! Er zijn ook kevlar noodspaken verkrijgbaar. Een noodspaak is ook heel goed zelf te maken. Neem daarvoor een normale spaak, maar dan een stukje langer dan de originele. Knip het kopje eraf en buig het uiteinde met een tangetje verder om tot een haakje. Gebruik een originele spaak ter controle voor de lengte. Het is zo simpel, maar je moet het wel even weten. Bij deze! Overgenomen van.